Pasgeld: Van Strijd naar Samenwerking – Een Persoonlijke Reis
Pasgeld. Een idyllisch stukje Rijswijk, met groene weides en historische landschappen. Maar achter die serene façade schuilde een storm van emoties. Vijftien jaar geleden had de gemeente een ontwikkelovereenkomst gesloten, die door de jaren heen was bevroren. Nu, door de verhuizing van een bedrijf, was de ontwikkeling weer ontdooid en de bouw van een nieuwe woonwijk in dit geliefde groengebied stond op de planning.

De bewoners waren woedend. Protestposters verkleurden de ramen, vergaderingen ontaan in emotionele betogen en de samenwerking tussen gemeente en ontwikkelaars was ver te zoeken. Als procesmanager voelde ik de zwaarte van deze erfenis op mijn schouders. Hoe konden we deze vastgelopen kar weer in beweging krijgen?

Eerlijk gezegd, twijfelde ik. Moesten we niet gewoon die 15 jaar oude overeenkomst verscheuren en opnieuw beginnen? Maar de tijd drong, en de behoefte aan woningen was groot. Dus kozen we voor een andere aanpak. Een aanpak gebaseerd op openheid, verbinding en daadkracht.

We begonnen met luisteren. Naar de verhalen van bewoners, naar hun liefde voor Pasgeld, naar hun angst om dat te verliezen. We spraken met de gemeente, met de ontwikkelaars, met alle betrokken partijen. En langzaam maar zeker ontstond er iets moois: een gemeenschappelijke taal.

Het “Schetsboek Pasgeld” werd onze gids. We brachten alle losse projecten samen – woningbouw, natuurcompensatie, sportparkontwikkeling – en creëerden een integrale visie voor de toekomst van Pasgeld. Een visie waarin niet alleen ruimte was voor woningen, maar ook voor groen, voor water, voor recreatie.

We organiseerden een “Dag van Pasgeld”, een bruisend evenement waar bewoners de plannen konden beleven en hun stem konden laten horen. Kinderen maakten tekeningen van hun droomhuis, volwassenen discussieerden over de inrichting van de openbare ruimte. Het was een dag vol energie en enthousiasme. (Bekijk de video hier:

Uiteindelijk presenteerden we een plan dat niet alleen woningen bouwde, maar ook de groene identiteit van Pasgeld versterkte. Een plan met breed draagvlak, gedragen door de gemeenschap.

Pasgeld heeft me geleerd dat gebiedsontwikkeling niet gaat over het forceren van plannen, maar over het verbinden van mensen. Door te luisteren, te delen en samen te werken, kunnen we een toekomst creëren waar iedereen zich thuis voelt.